
Voor degene die het nog niet wist: er wordt hier ook gewerkt. Dagelijks trek ik met de fiets naar het John Radcliffe Hospital. Meneer Radcliffe was een befaamde Britse dokter (1652-1714) die zijn kennis vergaarde in Oxford aan het University college en later als fellow aan het Lincoln college. Heel wat gebouwen in Oxford kregen zijn naam: the Radcliffe Camera, the Radcliffe Infirmary en the Radcliffe Observatory. Het Radcliffe Hospital is de moderne versie van de Radcliffe Infirmary.

Meer geschiedenis krijg ik niet uit mijn mouw geschud. Wie meer informatie wil, is uiterst welkom voor een historische rondleiding in de stad. Een rondleiding in het ziekenhuis krijgt ge er dan gratis bij. Er is vast en zeker een dokter of verpleegster vrij om u tijdens zijn of haar werkuren uitgebreid te woord te staan en bloot te stellen aan de wonderen van de Britse gezondheidszorg. Hij of zij zal u met veel genoegen tonen hoe het hier eigenlijk aan toe gaat. (Ik zou het beter zelf doen: efficiënter, sneller, slanker, knapper ...) Kortom, de gemiddelde werknemer in de Britse publieke gezondheidszorg (NHS - National Health Security) heeft het niet erg druk, plant zijn ding zodat hij het zeker niet te druk heeft en vindt het allemaal wel prima, want de zieke mens vindt het ook best okay.
Een collega, een Brit die in Australië woont en werkt, en net zoals ik nog een jaartje extra ervaring opdoet bij Professor N. Mortensen noemt het zo: "institutionalized laziness". En daar kan ik na twee maanden wel vrede mee nemen. Belangrijker is de aangename samenwerking met collega's en bazen. Het aanbod aan pathologie is zeer divers en uitgebreid. Er is ruimte voor overleg. Ik krijg alle kansen aan de operatie-tafel. En er is tijd om te lezen en te studeren. Goed voor mekaar dus.
1 opmerking:
geweldig leuk altijd om te lezen hoe goed het met jullie gaat!!! geniet verder!
liefs
Een reactie posten