Een bericht vanuit een hoogzwangere buik. Fien en Jef werden telkens drie weken te vroeg geboren en dus ben ik nu echt aan het aftellen. Het is trouwens de eerste keer dat we voorbereid zijn: mijn zakske gemaakt, de babykleertjes uitgezocht en het kinderbedje in elkaar gezet. Bij Fien waren we de muren van de gang nog aan 't schilderen toen ze geboren werd. Vanaf zondag 9 december mag de baby geboren worden; dan is opa Houben hier om te babysitten.
Sinds onze aankomst hier in Engeland worden we voor de zwangerschap opgevolgd door een vroedvrouw van de NHS. Gratis gezondheidszorg, en erg goed. Je krijgt hier enkel toegang tot een gynaecoloog als er een reden is. En die reden heeft zich ondertussen aangediend. Onze derde Houben ligt met zijn kop naar de verkeerde kant; een stuitligging. Dinsdag 11 december gaat de gynaecoloog proberen een external cephalic version te doen (de baby omkeren) en ondertussen zoeken we ons heil in de alternatieve circuits. Voor de geïnteresseerden: Bert mag elke avond mijn voeten bewieroken in het kader van onze moxa-therapie (http://en.wikipedia.org/wiki/Moxibustion) en ik probeer af en toe eens ondersteboven te gaan liggen om onze baby aan te moedigen zich te draaien. Als de lezers van onze blog nu ook nog eens een kaars willen branden, dan moeten mijn kansen op een normale vaginale bevalling toch stijgen. Anders ziet het ernaar uit dat ik een 'planned cesarian' zal ondergaan, zoals de 'celebs' hier.
