buren die de deur platlopen

6 maanden zijn we nu in Engeland. Familie en vrienden beginnen we te missen. En de mensen van de Pleinstraat. Gelukkig kwamen deze buren alvast op bezoek: Bram, Lore en Leon en Miel. Heerlijk lente-weertje, wandeling langs de Thames naar de stad, Christ Church College bezocht (het voelt bijna als onze tweede thuis) en dan Het Museum (en de dinosaurussen) bewonderd... dat gaat dus ook met 3 kinderen! Krist kwam ook nog een week mee-moederen en trainen voor het grootse plan in de zomervakantie: Krist en Bert gaan dan samen de Mont Ventoux beklimmen. Daartoe staat er nu in onze veranda een hometrainer (naast bergen speelgoed, een parkje, een relax-zitje, een speelkeukentje, ...). Mama-van-drie zit alweer strak in de jeans, maar ook ik ben blij om me in 't zweet te kunnen fietsen als tegengewicht voor het zittend leven (borstvoeding, borstvoeding, boekjes lezen, borstvoeding, boekjes lezen, ...) . Oh ja: we dachten dat Fien een snelle taalontwikkeling had, maar Roos is zo'n babbelaar dat het me niet zou verwonderen als ze volgende week 'opa' zegt. Met haar opa heeft ze het voorbije weekend namelijk lange gesprekken gevoerd.
"En dat het het schoonste baby'tje van de drie is", zeggen de mensen.

De magische zes weken bereikt.

Tijd voor een nieuw berichtje. Bijna een maand geleden. Foei, schandalig. 't Lijkt wel of we niet aan jullie denken. Inderdaad. En daar zit Roos voor alles tussen. Zeker als ze bijna letterlijk alle inspiratie weg zuigt uit de schrijver van dienst. Jullie zullen het dus met mij moeten stellen. Maar dat had iedereen ondertussen ongetwijfeld al door.
Zondagmiddag, heerlijk lenteweer in februari, net enkele vogels gedetermineerd in onze voortuin: bonte specht, ortolaan, koekoek, hop. Jefke doet zijn dutje met een nieuw tuutje, Fien is boekjes aan 't lezen op haar kamer en Roos krijgt een heerlijk middagmaal: verse, lauwe, zoete moedermelk.
Roos is gisteren zes weken geworden! De magische zes weken. Dat staat synoniem voor: bijna het juiste ritme gevonden. Dag en nacht in de juiste volgorde, zes uur onafgebroken slapen tijdens de nacht, eerste flesje gedronken, overdag een half uurtje vrolijk wakker blijven en kirren, lachen naar mama ("social smile") en wenen in papa's armen. Weet iemand waarom dat zes weken duurt? Net zoals een beenbreuk zes weken nodig heeft om te helen en je pas zes weken na een buikoperatie opnieuw mag heffen. Ons gezin met vijf: we zijn op dreef...